Ημέρα κατά της σχολικής βίας

Οι προστριβές μεταξύ των παιδιών είναι φυσιολογικό και αποδεκτό φαινόμενο. Όταν όμως αυτό γίνεται επανειλημμένα και για μεγάλο χρονικό διάσημα, τότε μιλάμε για εκφοβισμό (bullying).
Ο εκφοβισμός μπορεί να εκδηλωθεί με σωματική επίθεση, λεκτική επίθεση (προσβολές, απειλές), κοινωνικό αποκλεισμό, υλικές ζημιές και φθορές.
Τα παιδιά που γίνονται θύματα εκφοβισμού συνήθως είναι παχύσαρκα, κοντά, με μικρή μυική δύναμη, με ειδικές ανάγκες ή παιδιά κοινωνικών μειονοτήτων.
Συνηθισμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους είναι η ανασφάλεια, ο φόβος, η υποτίμηση των δυνατοτήτων τους, η δυσκολία κοινωνικών επαφών και η δυσκολία διαχείρισης των συγκρούσεων (π.χ παθητικότητα)
Τα παιδιά-θύματα συνήθως δεν αναφέρουν στους γονείς ή στους δασκάλους τους τέτοια περιστατικά. Οι γονείς πρέπει να παρατηρούν αν το παιδί έρχεται τραυματισμένο, με σκισμένα ρούχα ή φθαρμένα προσωπικά αντικείμενα, αν έχει στενές φιλίες, αν βρίσκει δικαιολογίες για να μην πάει σχολείο, αν έχει εφιάλτες, μελαγχολία, πονοκέφαλο, πόνο στην κοιλιά (χωρίς ιατρικό πρόβλημα).
Συλλέξτε στοιχεία.
Μην ενοχοποιείτε το παιδί.
Εκφράστε συμπαράσταση.
Ελάτε σε επαφή με το σχολείο, όχι σε σύγκρουση με τα παιδιά που πειράζουν το παιδί σας.
Βοηθήστε το παιδί σας να γίνει πιο ανθεκτικό, να αναπτύξει ικανότητες σε δραστηριότητες που θα τονώσουν την αυτοπεποίθησή του.
Καλέστε παιδιά στο σπίτι για να παίξουν.
Συμβουλέψτε το παιδί σας σε ποιον να απευθύνεται όταν συμβαίνει το περιστατικό.
Κάντε προπόνηση στην αντιμετώπιση υποθετικών σεναρίων.

Κανένας μαθητής δεν πρέπει να φοβάται να πάει στο σχολείο εξαιτίας απειλών, παρενοχλήσεων ή ταπεινώσεων.