Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

Όλα στο κόκκινο!

Προχθές πήρα από τη λαϊκή ωραιότατα κόκκινα πομοντόρια. Επειδή όμως σκέφτηκα, αν τα φτιάξω σάλτσα οι ντομάτες με τόση ώρα βράσιμο θα χάσουν τις βιταμίνες τους, έκανα το εξής: τις ξεφλούδισα, έβγαλα ζουμιά και σπόρια, τις πέρασα από το μούλτι και γέμισα 30 πλαστικά ποτηράκια. Τα έκλεισα με διαφανή μεμβράνη και κατευθείαν στην κατάψυξη. Ευτυχώς έχω μπόλικο χώρο. Κάθε ποτηράκι αρκεί για ένα μαγείρεμα. Λέω να φτιάξω κι άλλα την άλλη εβδομάδα.
 

Και επειδή σήμερα μ' έπιασε πολλή προκοπή, έφτιαξα και μια νοστιμότατη μαρμελάδα δαμάσκηνο. Μμμμμμμ........
Τη συνταγή τη βρήκα εδώ http://www.sintagespareas.gr/sintages/marmelada-damaskino-2.html
Δεν τη χορταίνω!
Μέσα στο γιαούρτι, πάνω σε φρέσκο ψωμάκι, πάνω σε παγωτό ...όπου θες πάει.
 
 

Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

Σπιτικό παγωτό

Αγαπημένο μου παγωτάκι με 3 βασικά υλικά που πετυχαίνει πάντα!
Έχει παρα πολλές παραλλαγές, γι' αυτό δεν το βαριέσαι ποτέ.
Χτυπώ με το μίξερ μία φυτική κρέμα για σαντιγί kre torre (στα ψυγεία του ΑΒ) και μετά προσθέτω δύο εβαπορέ (που έχω βάλει για λίγο στην κατάψυξη) και ένα ζαχαρούχο. Χτυπώ λίγο ακόμα να ομογενοποιηθούν τα υλικά και έτοιμο για την κατάψυξη.
 
Παραλλαγές:
  • Πρόσθεσε μία κουβερτούρα (λιωμένη σε λίγο από το εβαπορέ που θα κρατήσεις)
  • Πρόσθεσε ένα σφηνάκι λικέρ μαστίχα
  • Πρόσθεσε μπισκότα oreo
  • Πρόσθεσε καραμελωμένα αμύγδαλα (ένα παστέλι αμυγδάλου τριμμένο)
  • και... ό,τι άλλο σου κάνει κέφι!

Εδώ είναι με καραμελωμένα αμύγδαλα και λίγη από τη μαρμελάδα μου αραιωμένη με ένα κουταλάκι νερό. Τέλειο!
 
 
Εδώ με μπισκοτάκια!


 Δεν ξέρω ποιο να διαλέξω!
Και το κυριότερο είναι ότι ξέρω τι έχω βάλει μέσα και δε χρειάζεται παγωτομηχανή!

Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

Βιβλία του καλοκαιριού

Δε θες και πολλά καλοκαιριάτικα!
Ένα καλό βιβλίο, μια ξαπλώστρα, μια τεράστια ομπρέλα και... λίγη ησυχία!
Να ανεβάζεις το μάτι σου πάνω από τις σελίδες του βιβλίου και να απολαμβάνεις το γαλάζιο της θάλασσας, τις αντανακλάσεις του ήλιου στην αρυτίδωτη επιφάνειά της, το ελαφρύ κυματάκι που τρέχει προς την αμμουδιά!
Να ακούς τα τζιτζίκια και τον παφλασμό των κυμάτων, να νιώθεις τη θαλασσινή αύρα που σου χαϊδεύει το πρόσωπο και να χάνεσαι στη μαγεία ενός καλού βιβλίου.
Πολύ θα ήθελα να είχα στις διακοπές μου όλο αυτό το ... πακέτο αλλά δυστυχώς έκανα τις υποχωρήσεις μου και συμβιβάστηκα με κάτι λιγότερο αλλά εξίσου καλό και κυρίως ... πραγματικό.
Βιβλία ελαφριά (χωρίς ιδιαίτερους προβληματισμούς αλλά με έντονο συναίσθημα), καλοκαιρινά, με ωραία γραφή και ενδιαφέρουσα πλοκή.
Έτσι στη λίστα μου προστέθηκαν τα εξής:
          • Ο βιολονίστας του Κώστα Καρακάση
          • Το νήμα της Βικτόρια Χίσλοπ
          • Ένα παιδί μετράει τ' άστρα του Μενέλαου Λουντέμη
          • Λευκή ορχιδέα της Καίτης Οικονόμου
          • Αγαπώ θα πει χάνομαι της Ρένας Ρώσση-Ζαϊρη
καθώς και αρκετά παιδικά βιβλία της Ζωρζ Σαρή και της Άλκης Ζέη, γιατί ήθελα να τα συζητάω με τα παιδάκια μου που τα διάβαζαν και έπρεπε να τα ξαναθυμηθώ.
 
 
 
Εσείς έχετε διαβάσει κάποιο από αυτά;
Ποια είναι τα αγαπημένα σας βιβλία για το καλοκαίρι;
 


 

Τετάρτη 21 Αυγούστου 2013

Διακοπές ... τέλος!

Επιστρέψαμε από τις διακοπές μας!
Περάσαμε 20 ήσυχες, όμορφες και ξεκούραστες ημέρες!
Κολυμπήσαμε στα νερά του Κυπαρισσιακού κόλπου με την ατέλειωτη αμμουδιά και το υπέροχο ηλιοβασίλεμα!
 
 
Η παραλία της Ελαίας είναι η δεύτερη μεγαλύτερη παραλία ωοτοκίας της θαλάσσιας χελώνας καρετα-καρέτα. Ο Αρχέλων, σύλλογος για την προστασία της θαλάσσιας χελώνας, κάνει πολύ καλή δουλειά προστατεύοντας τις φωλιές.

 
Παίξαμε, διαβάσαμε, χαλαρώσαμε, αλλά πήγαμε και τις εκδρομούλες μας.
 
Μία από αυτές ήταν στο ποτάμι της Νέδας, το μοναδικό θηλυκό ποτάμι της Ελλάδας. Είναι το φυσικό σύνορο μεταξύ Ηλείας και Μεσσηνίας. Ξεκινά στους πρόποδες του Λυκαίου όρους και μετά από μια περιπετειώδη πορεία ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση, στενά φαράγγια και σκοτεινά σπήλαια καταλήγει στον εύφορο κάμπο του Κυπαρισσιακού κόλπου.
Σύμφωνα με τη μυθολογία, η Νέδα ήταν νύμφη, θεότητα των υδάτων. Η μητέρα του Δία όταν τον γέννησε στο Λύκαιο όρος, εμπιστεύθηκε την ανατροφή του στη Νέδα και άλλες δυο νύμφες, την Αγνώ και τη Θεισόα.
 
Το μονοπάτι ξεκινά από ένα πέτρινο τοξωτό γεφυράκι.

 
Περνά μέσα από πυκνή βλάστηση, δίπλα σε φουντωτούς θάμνους και κάτω από ψηλά δέντρα κυρίως πουρνάρια και αγριοβελανιδιές. Τα αυτοσχέδια σκαλοπάτια γίνονται πότε απότομα κατηφορικά και πότε ανηφορικά.

 
 Το μόνο που ακούγεται είναι τα τζιτζίκια και το κελάρυσμα του νερού που σε λίγο δίνει τη θέση του στον θορυβο του καταρράκτη. Το μονοπάτι στρίβει, ο θόρυβος δυναμώνει, το βαθυπράσινο γίνεται τιρκουάζ. Μια φυσική λιμνούλα γεμίζει από τα νερά του καταρράκτη ενώ απότομα βράχια τον πλαισιώνουν.
 
 
Κάπως έτσι πρέπει να μοιάζει ο παράδεισος, σκέφτεσαι, μέχρι να δεις λίγο πιο πέρα τον δεύτερο καταρράκτη της Νέδας και να αλλάξεις γνώμη.
Το νερό πέφτει ορμητικά από τα ψηλά και επιβλητικά βράχια σε μια κολυμπήθρα εξαιρετικής διαύγειας με τιρκουάζ χρωματισμούς. Κρίμα που δεν είχαμε τα μαγιό μαζί μας!

 
Ξαναγυρνώντας στο μονοπάτι και αφού το μάτι και η ψυχή μας είχε γεμίσει άπό τη μαγεία της ελληνικής φύσης, είδαμε το εκκλησάκι της Παναγιάς, όπου σε μια εσοχή της σπηλιάς είχε βρεθεί η θαυματουργή εικόνα της Παναγιάς.

 

Επισκεφτήκαμε και τον παλιό νερόμυλο στην Κυπαρισσία που ξαναλειτούργησε φέτος μετά από πολλά χρόνια. Κτίστηκε το 1850, έγινε αρχηγείο των αντιστασιακών και των ανταρτών του ΕΑΜ στην κατοχή και σταμάτησε να λειτουργεί το 1974. Σήμερα αλέθει σιτάρι, είναι καφενεδάκι και μαγαζάκι με ποικιλία προϊόντων από γνήσια υλικά της ελληνικής φύσης.


 


 
Ωραία ήταν!
Του χρόνου πάλι!