Διακοπές ... τέλος!

Επιστρέψαμε από τις διακοπές μας!

Περάσαμε 20 ήσυχες, όμορφες και ξεκούραστες ημέρες!

Κολυμπήσαμε στα νερά του Κυπαρισσιακού κόλπου με την ατέλειωτη αμμουδιά και το υπέροχο ηλιοβασίλεμα!

 

 

Η παραλία της Ελαίας είναι η δεύτερη μεγαλύτερη παραλία ωοτοκίας της θαλάσσιας χελώνας καρετα-καρέτα. Ο Αρχέλων, σύλλογος για την προστασία της θαλάσσιας χελώνας, κάνει πολύ καλή δουλειά προστατεύοντας τις φωλιές.

 

Παίξαμε, διαβάσαμε, χαλαρώσαμε, αλλά πήγαμε και τις εκδρομούλες μας.

 

Μία από αυτές ήταν στο ποτάμι της Νέδας, το μοναδικό θηλυκό ποτάμι της Ελλάδας. Είναι το φυσικό σύνορο μεταξύ Ηλείας και Μεσσηνίας. Ξεκινά στους πρόποδες του Λυκαίου όρους και μετά από μια περιπετειώδη πορεία ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση, στενά φαράγγια και σκοτεινά σπήλαια καταλήγει στον εύφορο κάμπο του Κυπαρισσιακού κόλπου.

Σύμφωνα με τη μυθολογία, η Νέδα ήταν νύμφη, θεότητα των υδάτων. Η μητέρα του Δία όταν τον γέννησε στο Λύκαιο όρος, εμπιστεύθηκε την ανατροφή του στη Νέδα και άλλες δυο νύμφες, την Αγνώ και τη Θεισόα.

 

Το μονοπάτι ξεκινά από ένα πέτρινο τοξωτό γεφυράκι.

 

Περνά μέσα από πυκνή βλάστηση, δίπλα σε φουντωτούς θάμνους και κάτω από ψηλά δέντρα κυρίως πουρνάρια και αγριοβελανιδιές. Τα αυτοσχέδια σκαλοπάτια γίνονται πότε απότομα κατηφορικά και πότε ανηφορικά.

 

 Το μόνο που ακούγεται είναι τα τζιτζίκια και το κελάρυσμα του νερού που σε λίγο δίνει τη θέση του στον θορυβο του καταρράκτη. Το μονοπάτι στρίβει, ο θόρυβος δυναμώνει, το βαθυπράσινο γίνεται τιρκουάζ. Μια φυσική λιμνούλα γεμίζει από τα νερά του καταρράκτη ενώ απότομα βράχια τον πλαισιώνουν.

 

 

Κάπως έτσι πρέπει να μοιάζει ο παράδεισος, σκέφτεσαι, μέχρι να δεις λίγο πιο πέρα τον δεύτερο καταρράκτη της Νέδας και να αλλάξεις γνώμη.

Το νερό πέφτει ορμητικά από τα ψηλά και επιβλητικά βράχια σε μια κολυμπήθρα εξαιρετικής διαύγειας με τιρκουάζ χρωματισμούς. Κρίμα που δεν είχαμε τα μαγιό μαζί μας!

 

Ξαναγυρνώντας στο μονοπάτι και αφού το μάτι και η ψυχή μας είχε γεμίσει άπό τη μαγεία της ελληνικής φύσης, είδαμε το εκκλησάκι της Παναγιάς, όπου σε μια εσοχή της σπηλιάς είχε βρεθεί η θαυματουργή εικόνα της Παναγιάς.

 

Επισκεφτήκαμε και τον παλιό νερόμυλο στην Κυπαρισσία που ξαναλειτούργησε φέτος μετά από πολλά χρόνια. Κτίστηκε το 1850, έγινε αρχηγείο των αντιστασιακών και των ανταρτών του ΕΑΜ στην κατοχή και σταμάτησε να λειτουργεί το 1974. Σήμερα αλέθει σιτάρι, είναι καφενεδάκι και μαγαζάκι με ποικιλία προϊόντων από γνήσια υλικά της ελληνικής φύσης.

 

 

Ωραία ήταν!

Του χρόνου πάλι!